Six

- Justin? - niemalże szepnęłam, kompletnie nie wiedząc co zrobić. Pierwsze o czym pomyślałam, to o tym, czy Bieber nie słyszał mojej "rozmowy" z ojcem. Jeszcze tego by brakowało, żeby ten kretyn na siłę chciałby wiedzieć o co chodzi. Otrząsnęłam się z zamyślenia, a mój wyraz twarzy przybrał gniewnej miny.- Co ty tu robisz?
- Jeśli myślałaś, że tak szybko się mnie pozbędziesz, to się myliłaś.- wzruszył ramionami siadając na łóżku jak gdyby nigdy nic.- Ładnie tu... Strasznie dziewczęco.
- Nie zmieniaj tematu, Bieber- warknęłam, ale po chwili przygryzłam wargę, kiedy spojrzał na mnie gniewnie.- Długo tu jesteś?
- Jeśli chodzi ci o to, czy słyszałem twoją rozmowę z tatusiem, to tak. Słyszałem.- odparł spokojnie, a ja momentalnie spaliłam buraka. Nie myślałam, kiedy mówiłam, że pieprzyłam się z Bieberem, po prostu chciałam wkurzyć ojca, co mi się udało.- I nie wiedziałem, że się ruchaliśmy..
- Czy ty nie słyszałeś sarkazmu? - wywróciłam oczami, a Justin wstał i podszedł do mnie.
- Dlaczego jesteś taką dziwką i wciąż wywracasz tymi oczami?! Mówiłem Ci, że tego nie lubię!
- Po pierwsze to nie jestem dziwką. Po drugie jesteś w moim pokoju, w moim domu, więc nie mów mi co mam robić. A po trzecie nie powinno ciebie tu być.- wybuchnęłam, a on jedynie zaśmiał się.
- Nie ważne - machnął ręką.- Robisz coś wieczorem?
- Nie wiem, a czemu pytasz? - skrzyżowałam ręce.
- Zabiorę cię w pewne miejsce, co ty na to?- uniósł jedną brew do góry. Prychnęłam cicho. Nie rozumiem... Najpierw wyzywa od najgorszych, a po chwili gdzieś mnie zaprasza.
- Powiedziałam, że nie chcę mieć z tobą nic wspólnego.- przy słowie nic, dałam większy nacisk, aby w końcu zrozumiał. Pokręcił głową, jakby nie zrozumiał moich intencji.
- Nie przyszedłem tutaj, żeby usłyszeć odmowę, shawty - syknął siadając z powrotem na łóżku.- Nie wyjdę stąd, dopóki się nie zgodzisz.- powiedział stanowczym głosem.
- Sam? - usłyszałam głos ojca. Przysłuchałam się  i otworzyłam szeroko oczy zdając sobie sprawę, że ma zamiar wejść do pokoju.
- Idź stąd, proszę - jęknęłam w stronę Justina, który nawet się nie ruszył.
- Powiedziałem, że się nie ruszę dopóki się nie zgodzisz.
- Justin, błagam cię! - pisnęłam cicho podchodząc do niego i siłą każąc mu wstać.
- Sam, z kim ty rozmawiasz?!
- Z Chloe! - krzyknęłam nie wiedząc co robić.- Dobrze, pójdę! Pójdę, ale idź.
 Justin przybliżył się do mnie i uśmiechnął łobuzersko. Jego twarz była niebezpiecznie blisko mojej.
- Widzisz? To nie było takie trudne.- wyszeptał, a ja poczułam jego miętowy oddech. Kroki stawały się coraz bardziej słyszalne, a ja zaczęłam tracić kontrolę.
- Proszę, idź już.- wymamrotałam nie mogąc się ruszyć.
 Sięgnął dłonią do mojej przedniej kieszeni i wyszukał telefon. Kiedy go odnalazł nacisnął jakieś cyferki i zadzwonił gdzieś. Po chwili jego telefon zaczął wibrować, a ja zrozumiałam, że zadzwonił do siebie, aby mieć mój numer. Nim zdążyłam zareagować oddał mi go i chichocząc podszedł do okna, które otworzył. Wyskoczył przez nie, a w tym samym czasie drzwi otworzyły się z hukiem.
- Podobno przed chwilą byłaś u swojej przyjaciółeczki, to po co do niej dzwonisz? - mruknął ojciec podejrzliwie na mnie patrząc.
- Chloe, ja kończę. Pa... Ja ciebie tez kocham! - zaśmiałam się i udawałam, że się rozłączam.
- Czepiasz się o wszystko.- wywróciłam oczami i odwróciłam się w jego stronę.- Zapomniałam wziąć od niej portfela i zadzwoniłam.
- Jeśli rozmawiasz z tym chłopcem to...
- Co ty się tak uczepiłeś go! - wybuchnęłam.- Nie rozmawiam z nim, nawet się z nim nie zadaję!
- Mam nadzieję...
- Po co przyszedłeś - przerwałam mu chcąc zakończyć tę rozmowę jak najszybciej.
- Wychodzę, nie będzie mnie do jutrzejszego wieczora - powiadomił mnie i wyszedł. Kiedy zniknął za drzwiami szeroko się uśmiechnęłam wiedząc, że w końcu mam spokój. No przynajmniej spokój od ojca.

Perspektywa Justina
 Zeskoczywszy z balkonu Sam podążyłem do samochodu.
- Wychodzę, nie będzie mnie do jutrzejszego wieczora - usłyszałem, a moje kąciki ust powędrowały ku górze. Wolny dom, powiadasz? 
 Zadowolony z tego co usłyszałem wsiadłem do samochodu i zanim odpaliłem silnik wyciągnąłem papierosa. Wyszukałem zapalniczkę i pozwoliłem, aby trucizna zabijała mnie od środka. Czując nagły spokój przekręciłem kluczyk w stacyjce i wjechałem na drogę.

*

Była osiemnasta, a ja wyszedłem od Chrisa, z którym przesiedziałem cały dzień. Wcześniej zmieniłem swój pojazd i teraz zamiast jechać czarnym SUV'em, jechałem moim sportowym Porsche, który nie należał do najtańszych. Prawdę powiedziawszy nie mogłem się doczekać wieczoru. Chciałem zabrać Sam w to samo miejsce, w którym ostatnio byłem. Zapewne się wystraszy, ale mam to gdzieś. 

 Mam niecały tydzień na to, aby rozkochać ją w sobie i sprawić, aby zgodziła się zostać dziewczyną, która będzie mi towarzyszyła podczas wyścigu. Czego ona? Właściwie to nie wiem... Mam wrażenie, że mogę jej zaufać, że nie zrobi czegoś głupiego. Inne to drą ryja podniecone prędkością, co mnie niesamowicie wkurzało. Ta zapewne będzie zbyt zszokowana, żeby cokolwiek powiedzieć, czy nawet zacząć piszczeć. Jest jeszcze jedna najważniejsza rzecz. Ona mnie wręcz nienawidzi, więc jak mam sprawić, żeby w jeden tydzień zmieniła swoje zdanie? Mój urok osobisty chyba nie działa, bo już dawno byłaby pod moim urokiem. 

 Pokręciłem szybko głową, żeby przestać myśleć o tym i wyjąłem telefon z kieszeni. 

Wyszukałem numer Sam, który sobie zapisałem i wystukałem kilka słów: " Zaraz będę. " 

 Kiedy przyszedł raport dostarczenia spokojnie odłożyłem telefon na siedzenie i przyśpieszyłem chcąc jak najszybciej znaleźć się w jej domu. 

Perspektywa Sam.

 Kiedy dostałam sms'a zaczęłam się dziwnie denerwować. A przecież to tylko "spotkanie" z Justinem. Zwłaszcza, że nie chcę się z nim widzieć. Miałam zamiar zakończyć coś co się jeszcze nie rozpoczęło, ale on jest na tyle uparty, że nie da mi spokoju. A szkoda...

 Kiedy usłyszałam jak ktoś puka do drzwi podskoczyłam przestraszona. Powoli zeszłam na dół i na chwilę przystanęłam przy lustrze. Ubrana byłam w jeansowe, krótkie spodenki i białą bluzkę, która z tyłu miała koronkę. Wpuszczona była luźno w spodenki. Czarne vansy idealnie pasowały do stroju, a niechlujny kok pokazywał, że mam dopiero szesnaście lat. Ponowne pukanie do drzwi przypomniało mi, że za drzwiami stoi Justin. Podeszłam do drzwi i je otworzyłam. Od razu zobaczyłam zakapturzonego Biebera, który jak zwykle miał na sobie czarną, skórzaną kurtkę. 

- Nieźle - skomentował mnie od razu, a ja miałam ochotę mu przywalić. Żadnego przywitania, nic. Wywróciłam oczami, czego na szczęście nie zauważył. Wyszłam z domu i zamknęłam drzwi na klucz, dwa razy upewniając się, że wszystko jest pozamykane. Klucz schowałam pod wycieraczką i nie obchodziło mnie to, że Justin to widział. Co ma być to będzie. 

- Gdzie jedziemy?

- Zobaczysz, shawty.- odparł spokojnie, jednak na ustach czaił się łobuzersko uśmiech. 

- Powiedz, bo wrócę się do domu.- ostrzegłam. Zauważyłam, że zaciska szczękę, jednak szybko ją rozluźnia.

- To niespodzianka - wysyczał, a po moim ciele przeszły ciarki. Nie chciałam więcej drążyć tematu, więc usiadłam w jego samochodzie... Chyba, w jego.

 Zanim ruszyliśmy wyjął papierosa, którego natychmiast odpalił i się nim zaciągnął. Otworzył szeroko okno i ruszył. Co sekundę prędkość coraz bardziej wzrastała, a ja zaczęłam panicznie się bać. Wspomnienia po raz kolejny usiadły w mojej głowie i za nic nie chciały wyjść. 

- Sam, ściszam to.- powiedział stanowczo tata.

- Zostaw to, Henry.- westchnęła mama, która pacnęła ojca w dłonie.- Skup się na drodze. 

- Jestem skupiony.- syknął i przyśpieszył. Jechał coraz szybciej, ale u niego to była norma. Nie bałabym się, gdyby nie była noc. Było ciemno i ledwo co było widać. Miałam złe przeczucia, które rosły z każdą sekundą. 

- Mamo, ścisz i nie denerwuj taty.- powiedziałam spokojnie, a ona kiwnęła głową i posłusznie ściszyła muzykę. Patrzyłam jak ojciec przyśpiesza, ponieważ chciał wyprzedzić jakiś samochód. Po przeciwnej stronie jechała ciężarówkę, której nie dało się nie zauważyć.

- Henry, stój!- wrzasnęła mama, która od razu zobaczyła nadjeżdżający pojazd.

- Zdążę!- warknął ojciec i jeszcze bardziej przyśpieszył. 

Nie było szans. Zaczęłam piszczeć i płakać czując, że to koniec. A to wszystko przez ojca, który usilnie próbował  wyprzedzić samochód.

- Sam, schowaj się! - pisnęła moja mama, a ja szybko schowałam się za siedzeniem ojca. Usłyszałam głośne trąbienie, a po chwili poczułam jak zderzamy się z ciężarówką. Poprzez mocne uderzenie zmieniliśmy kierunek i zamiast do przodu, jechaliśmy do tyłu. Ciężarówka straciła panowanie i razem z nami uderzyliśmy o kilka drzew. Szybka rozbiła się i poczułam na swoich plecach kilka odłamków. Prócz  przejeżdżających samochodów nie słyszałam nic. 

- Sam? - głos Justina spowodował, że natychmiast wróciłam na ziemię. Bawiłam się swoimi palcami i patrzyłam się przed siebie nie reagując kompletnie na nic. Justin od razu nieco zwolnił, uporczywie na mnie patrząc.- Wszystko w porządku, Sam?

 Zdobyłam się na to, żeby spojrzeć na niego. Wysiliłam się na szeroki uśmiech, ale tak naprawdę miałam ochotę się rozpłakać. Cztery lata, odkąd nie ma już mamy, a to wszystko przez ojca. 

- Tak, zamyśliłam się.- skłamałam, ale on chyba nie uwierzył.

- Nie pierdol, Sam.- powiedział poważnym tonem.- Zachowywałaś się, jakbyś właśnie coś przeżywała...

 Czy ty czytasz mi w myślach?!

 Westchnęłam głośno przygryzając wargę. Bałam się mu powiedzieć, a to nie była odpowiednia pora.

- Przypomniało mi się coś, naprawdę przepraszam.- powiedziałam czując się głupio. Męczą mnie te wspomnienia, które przypominają mi się tak niespodziewanie i nie jestem w stanie ich zatrzymać. 

- Jak chcesz to możesz powiedzieć, zrobi ci się lepiej.- odparł spokojniejszym tonem, a ja przez chwilę miałam ochotę zacząć mu wszystko wyjaśniać. 

- Po prostu zapomnij.- powiedziałam cicho unikając jego wzroku.

~*~

Dziękuję za wspaniałe komentarze, jak zawsze zresztą!

Mam do was prośbę: Jeśli podoba Wam się opowiadanie to polecajcie znajomym, na twitterze, czy gdzieś, ok? Odwdzięczę się tym samym! :)

Mam wrażenie, że niektórzy myślą, że to jest tłumaczone opowiadanie, ale nie! to jest moja wyobraźnia :)

Jeśli podoba Wam się rozdział, blog, opowiadanie - dodajcie się do obserwowanych i komentujcie :) 

Jeśli chcecie być informowani, to jest zakładka "Informowani"

ASK, TWITTER, TRAILER

PS. kolejny rozdział nie wiem kiedy się pojawi, ale postaram się w tym tygodniu.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ (!)