Informacje

 Większość z Was tego po prostu nie będzie czytać, ale cóż, muszę tak jakby wszystko uporządkować.

 Zacznę może od szablonu:
- Szukam osoby, która byłaby chętna zrobić nowy szablon. Oczywiście, jeśli osoba ma bloga będę go polecać pod rozdziałami oraz na Twitterze.

 Druga sprawa to:
- Usuwam WSZYSTKICH, których informuję. Z informowanymi mam problem, dlatego chcę wszystkich usunąć. Oczywiście będzie zakładka z informowanymi, więc możecie jeszcze raz się wpisać. Robię tak, ponieważ chciałabym zobaczyć kto naprawdę czytał moje opowiadanie + kto przeczytał tą notkę. Przy okazji sobie uporządkuję informowanych :)

Kolejna rzecz to:
- Proszę mnie nie hejtować, za uśmiercenie Justina w pierwszej części.
- Druga część pojawi się jakoś w październiku. Teraz, kiedy zakończyłam pierwszą część mogę zająć się lekcjami i drugim opowiadaniem (Trust Issues)
- Druga część będzie bardziej dopracowana, pisana nieco bardziej w moim stylu (mój styl pisania często się zmienia i no...), dużo się nie zmieni, ale będzie nieco poważniej pisane ofc.
- Chciałam założyć drugiego bloga z drugą częścią, ale szkoda mi wyświetleń, dlatego kontynuuję to tutaj.
- Druga część będzie inaczej się nazywała, ale jeszcze nie wiem jak, jeśli macie jakieś pomysły, możecie pisać tu, w komentarzach, a kiedy mi się spodoba i będzie pasowało do fabuły to jakoś wynagrodzę osobę :) (nie napiszę kawałka fabuły, gdyż chciałabym, abyście mieli jakąś niespodziankę)

(Jeśli coś mi przyjdzie do głowy, to będę aktualizowała tę notkę, dlatego co jakiś czas sprawdzajcie ją, dziękuję.)

Okej, to teraz chciałam podziękować WSZYSTKIM, którzy byli tutaj ze mną przez ten cały czas. Za to, że cierpliwie czekaliście na rozdziały, które czasami pojawiały się naprawdę późno. Dziękuję Wam za tyle komentarzy pod każdym rozdziałem, to naprawdę cudowne czytać tyle miłych rzeczy :)

<< dziękuję za TYLE komentarzy i za TYLU obserwatorów!




Dziękuję również za tyle wyświetleń. Szczerze powiedziawszy NIGDY nie przypuszczałabym, że moje opowiadanie stałoby się tak wyświetlane, komentowane, obserwowane i w ogóle. Dziękuję też za każde polecenie mojego bloga, to dla mnie duuuużo znaczy!

Przyznam sie Wam, że kilka razy płakałam, kiedy widziałam naprawdę piękne komentarze, których w życiu nie spodziewałabym się, że w ogóle będą w moją stronę. To cudowne, czytać takie rzeczy i bardzo Wam za to dziekuję!

Przepraszam Was za to, że czasami nawalałam i po prostu nie dodawałam rozdziału, ale zazwyczaj miałam powód. Nigdy nie zrobiłam tego z lenistwa (mimo, że moje lenistwo sięga zenitu).
I przepraszam też, że nie jestem dobrą pisarką. Ja po prostu dopiero się uczę i to prawda - chciałabym kiedyś wydać jakąś książkę (to moje marzenie odkąd pamiętam), ale nie wiem czy kiedykolwiek to sie stanie. Muszę nauczyć sie jeszcze dużo, żeby dokonać tego, ale never say never :D
Po prostu przepraszam za wszystkie błędy jakie są w opowiadaniu, albo za jakieś literówki lub zdanie, które w ogóle nie ma sensu.

To opowiadanie dedykuję WSZYSTKIM, którzy wytrwale komentowali moje opowiadanie. DZIĘKUJĘ WAM :) x